Αψέντι: πράσινο, υπερβολικά αλκοολούχο, ακόμα και παραισθησιογόνο, όπως λένε κάποιοι. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που οδήγησαν στην απαγόρευσή του στην Γαλλία πριν από 100 και πλέον χρόνια. Ομως, όλα φαίνεται ότι αλλάζουν, αφού η κυβέρνηση ψήφισε να επιτραπεί η πώληση του ποτού με το παρατσούκλι «πράσινη νεράιδα», όπως αναφέρει το BBC.
«Δεν θα μοιάζω πλέον με εθισμένο», λέει ο Κλεμέντ Αρνού, λάτρης του αψεντιού.
Το πράσινο αυτό ποτό με άρωμα γλυκάνισου έχει συσχετιστεί με διάσημους καλλιτέχνες και συγγραφείς της Γαλλίας, όπως τον Εντουάρ Μανέ, τον Εντγκάρ Ντεγκά, τον Ανρί ντε Τουλούζ Λοτρέκ και τον Πολ Βερλέν, ωστόσο απαγορεύθηκε το 1915 για τις υποτιθέμενες επιβλαβείς επιδράσεις του στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το αψέντι προέρχεται από την απόσταξη φύλλων του βοτάνου Artemisia absinthium, γνωστού ως αψιθιά, το οποίο περιέχει το «ξεχωριστό συστατικό» του ποτού, την ουσία θουγιόνη (thujone), η οποία προκαλεί υποτιθέμενες παραισθήσεις.
Αργότερα, ο νόμος έγινε ελαστικότερος, επιτρέποντας την πώληση του ποτού, όχι με το όνομα «αψέντι», αλλά με μία ετικέτα που έγραφε «ένα ποτό φτιαγμένο από εκχυλίσματα αψιθιάς».
Τώρα η απαγόρευση αναμένεται να αρθεί εντελώς, αφού η Γαλλική Γερουσία ψήφισε την μεταρρύθμιση αυτή στα μέσα του Απρίλη.
Καθώς, λάτρεις του αψεντιού, όπως ο Αρνού, αποτινάσσουν το στίγμα του παρανόμου, κανείς δεν βλέπει την αλλαγή αυτή ως λόγο για εορτασμούς.
Το αψέντι περιέχει 60% - 70% αλκοόλ, αν και δεν έχει παραχθεί για να πίνεται καθαρό, αλλά αναμεμειγμένο αντί με νερό, περισσότερο με παστίς (γαλλικό λικέρ, pastis).
«Περιττός» νόμος
Το αψέντι νομιμοποιήθηκε στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση το 1988, με περιεκτικότητα της θουγιόνης στο όριο των 10mg/kg ή στα λικέρ 35 mg/kg.
Στην Γαλλία, πέρασε ένα διάταγμα που επέτρεπε την πώληση αψεντιού, χωρίς όμως να έχει την ονομασία «Αψέντι».
«Ηταν μια αλλόκοτη κατάσταση», εξηγεί ο διευθυντής της La Fee Absinthe, Τζορτζ Ρόουλι, ο οποίος, αν και Βρετανός, ήταν ένας από τους ανθρώπους κλειδιά πίσω από την επανάληψη της παραγωγής αψεντιού στην Γαλλία.
«Μπορούσες να αποστάξεις αψέντι στην Γαλλία, να το εμφιαλώσεις και να βάλεις ετικέτα «αψέντι» για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά όχι για την Γαλλία. Ηταν γελοίο. Ηταν ένας περιττός νόμος που χρειαζόταν να αλλάξει», πρόσθεσε.
Βασίλισσα των βουλεβάρτων
Η ακμή του αψεντιού τοποθετείται στα μέσα προς τα τέλη του 1800. «Ηταν η βασίλισα των παρισινών βουλεβάρτων», δήλωσε η Marie-Claude Delahaye, διευθύντρια και ιδρύτρια του Μουσείου Αψεντιού στο Οβέρ - σιρ- Ουάζ.
Καλλιτέχνες πήγαιναν στα παρισινά καφέ για να ξεφύγουν από το κρύο των ατελιέ τους και όλη η κοινωνική σκηνή αναπτυσσόταν γύρω από το ποτό, το οποίο αποκαλούσαν «la fee verte», που σημαίνει η πράσινη νεράιδα.
Το αψέντι κάλυψε το κενό που είχε αφήσει η βιομηχανία κρασιού, η οποία αποδεκατίστηκε τα προηγούμενα χρόνια από την φυλλοξήρα, που κατέστρεψε τους αμπελώνες.
«Ηταν φθηνό, ήταν ένα βιομηχανικό αλκοόλ και εύκολο να το αγοράσει κανείς», λέει ο Τζαντ Ανταμς, συγγραφέας του βιβλίου «Ειδεχθές Αψέντι: η Ιστορία του Διαβόλου σε μπουκάλι».
«Ηταν το ποτό των φτωχών και αν ήσουν φτωχός καλλιτέχνης, όπως ο Βαν Γκογκ, έβρισκες το φθηνότερο είδος αλκοόλ που μπορούσες», συνεχίζει.
Αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα, η Γαλλία, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, βρίσκονταν στο έλεος μίας σοβαρής μάστιγας αλκοολισμού και αυτό οδήγησε σε σπασμωδικές κινήσεις.
«Για τους Γάλλους, είναι εμφανές. Οταν ρωτάς κάποιον τι είναι αψέντι, θα σου απαντήσει ότι σε κάνει τρελό», τονίζει η Marie-Claude Delahaye.
«Τα αντι-αλκοολικά λόμπι μετέφεραν σε κάθε σπίτι το μήνυμα ότι το αψέντι σε κάνει τρελό και εγκληματία. Ετσι «φυτεύτηκε» στο μυαλό του κόσμου και φοβούνται το αψέντι», πρόσθεσε η ίδια.
Η άποψη που είχαν πολλοί ότι το αψέντι προκαλεί παραιθήσεις ήταν «υπερβολική», σύμφωνα με τον Τεντ Μπρο, επιστήμονα και ποτοποιό στην Γαλλία, ο οποίος επί 17 χρόνια έκανε έρευνες πάνω στο λικέρ.
Σημείωσε, ότι μερικοί που έπιναν αψέντι έκαναν λόγο για μία αίσθηση νοητικής διαύγειας, πριν επιδράσει το αλκοόλ.
Ενα μεγάλο ερώτημα, είναι ότι τώρα που το αψέντι θα είναι διαθέσιμο, αν θα είναι το ίδιο με αυτό που έπιναν οι μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα.
Οι παραγωγοί αψεντιού ισχυρίζονται ότι θα ακολουθήσουν πιστά τις παραδοσιακές συνταγές και το ποτό θα είναι εντελώς ίδιο.
Αλλοι υποστηρίζουν ότι τα λίγα εναπομείναντα μπουκάλια, πριν την απαγόρευση, θα έχουν ανεκτίμητη αξία.
Ελβετική «πατέντα»
Παρά το γεγονός ότι έγινε διάσημο στην Γαλλία, ωστόσο το αψέντι κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στην Ελβετία, στην περιοχή Βαλ - ντε τραβέρ.
Και η ελβετική δικαιοσύνη ενέκρινε το αίτημα για να αποδοθούν στην περιοχή τα αποκλειστικά δικαιώματα για να το παράγει. Προς το παρόν, αυτή η απόφαση αφορά μόνο την Ελβετία, καθώς δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και έχει περιορισμένη ισχύ.
Αλλά, λόγω του ότι η Ελβετία έχει στενούς δεσμούς με την ΕΕ, είναι πιθανό ότι οι Ελβετοί θα προσπαθήσουν να διευρύνουν αυτήν την απόφαση σε όλο το ευρωπαϊκό μπλοκ.
Οι παραγωγοί λένε ότι αυτό είναι που οδήγησε την γαλλική κυβέρνηση στον να άρει την απαγόρευση.
Η Γαλλία θα είναι η μεγαλύτερη ηττημένη, εάν αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ η ελβετική απόφαση, αλλά με το αψέντι να παραμένει «τεχνικά» παράνομο στο σπίτι, θα το έβρισκαν πρακτικά αδύνατο να το διεκδικήσει.
Ο λάτρης του αψεντιού, Κλεμέντ Αρνού, ελπίζει ότι πολλά περισσότερα μπαρ και καταστήματα θα αρχίσουν να πωλούν τώρα αψέντι.
«Είχαμε ξεχάσει για μισό αιώνα ότι το αψέντι ήταν το εθνικό ποτό της Γαλλίας και όχι το κρασί», λέει ο Αρνού.
«Ετσι για εμάς το να είμαστε οι τελευταίοι που το εγκρίνουν, δεν είναι μόνο ειρωνικό, αλλά και παράλογο. Ξεχάσαμε τα πάντα για αυτό και μαθαίνουμε από τους ξένους. Είναι λυπηρό», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου