ΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

   Σε κοιτά στα μάτια απορημένο και συ λυγίζεις, δακρύζεις, αποστρέφεσαι την οπτική επαφή μαζί του και αναστενάζεις.

Τι έχεις μπαμπά και δεν με αντικρίζεις;

Το ράπισμα έχει δοθεί.

Η αντίστροφη μέτρηση ήδη έχει ξεκινήσει. Άπειρες σκέψεις. Διαδέχεται η μια την άλλη με ταχύτητα φωτός, χωρίς να είσαι σε θέση να εκφράσεις την οριστική απάντηση.

Ξέρεις Παιδί μου, είναι κάτι πράγματα που δεν έχουν σχέση μαζί σου αλλά όπως βλέπεις, γίνεσαι και εσύ αποδέκτης της όλης κατάστασης.

Θέλω να σου πω,  πως προβληματίζομαι για μια απόφαση που δεν έχω ακόμη πάρει και θα έχει έμμεσα αντίκτυπο και στην δική σου την ζωή και την εξέλιξη καθώς είμαστε μια οικογένεια.

-Πες μου μπαμπά, γιατί είσαι λυπημένος; Δεν είμαστε φίλοι; Εσύ δεν είσαι που μου λες, ότι πρέπει να συζητάμε ότι μας απασχολεί; Θέλεις να μου κρύψεις κάτι που δεν πρέπει να το ξέρω; Είπαμε είμαστε μεγάλοι και πρέπει ο ένας να εμπιστεύεται τον άλλον, έτσι δεν συμφωνήσαμε;

-Όχι αγόρι μου, ο λόγος μου ισχύει, είμαστε φίλοι και μοιραζόμαστε, ότι μας απασχολεί. Η συμφωνία είναι συμβόλαιο, ασφαλώς και εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον.

-Τότε μπαμπά γιατί είσαι λυπημένος και δεν τολμάς να με δεις στα μάτια; Μήπως αυτά που περνάν από το μυαλό σου έχουν σχέση άμεσα μαζί μου;

-Όχι γιέ μου. Η αλήθεια είναι κάποια άλλη που να μου επιτρέψεις να μην την εκφράσω τώρα.

Η Ανεργία και η ανέχεια πυρπολούν την σκέψη σου κάθε στιγμή και είναι ζήτημα ωρών και ημερών οι συνέπειες της να αποκαλυφθούν σε όλο τους το εύρος και στα παιδιά.

-Πες μου μπαμπά, μίλα μου σε παρακαλώ, πες και σε μένα κάτι, θέλω να μοιραστώ αυτό που σε απασχολεί και σε προβληματίζει, διαπιστώνω πως δεν είσαι άλλο αυτό που ήσουν.