Το πολυτεχνείο ζει;

 Πέρασε και αυτή η επέτειος του Πολυτεχνείου και στην μνημη μας για το 2013 θα μείνουν από αυτή την ιστορική εθνική γιορτή θέματα άσχετα με την θεματολογία και τα ιδανικά που αναδείχτηκαν την  ημέρα εκείνη.Στην Ελλάδα της κρίσης με την απαξίωση όλων των θεσμών, της διαρκούς προπαγάνδας και της επικράτησης του χάους των πολλών απόψεων, δεν θα μπορούσε να μην έχει αμφισβητηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

    Ο ιστορικός του μέλλοντος θα προσπαθεί να πείσει το ακροατήριο του για ποια ήταν τα κίνητρα αυτής της εξέγερσης,πως δημιουργήθηκε και αν τελικά αποτυπώθηκε  ιστορικά η πραγματική αλήθεια.Έχοντας πολλοί καπιλευτεί το ξέσπασμα των φοιτητών στην μεταπολιτική Ελλάδα, βασιζόμενοι στην σύγκρουση νεολαίας με την εξουσία δημιούργησαν τα θεμέλια  του νεοελληνικού κράτους τα οποία αποδείχτηκαν σαθρά.Πολιτικοί έχτισαν καριέρες πάνω στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και επένδυσαν στην ενεργή τότε δράση τους ώστε να αποζημιωθούν με την ψήφο του κόσμου.Δημοσιογράφοι πούλησαν τον επαναστατικό τους μανδύα για την προσωπική τους εξέλιξη,η πανεπιστημιακή κοινότητα  δεν εκμεταλεύτηκε το ιδεώδες του ασύλου προς ερευνητική χρήση αλλά για την δημιουργία χάους εντός αυτού.
  Κι όμως κάποιοι τότε αγωνίστηκαν γιατί οραματίστηκαν  μια διαφορετική Ελλάδα.Δεν έγιναν όλοι πολιτικοί,δημοσιογράφοι ,δεν πορεύτηκαν στην ζωή τους με την ταμπέλα του αγωνιστή προς όφελος τους.Ο ανώνυμος φοιτητής αγωνίστηκε για να μπορώ ελεύθερα σήμερα να γράφω ότι θέλω.Για να μπορούν ελεύθερα σήμερα κάποιοι να αναρωτιούνται αν όντως υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και να αρθρογραφούν με  ασέβεια προς τα γεγονότα του Νοέμβρη του73.Να λένε ελεύθερα την άποψη προς κρίση του κοινού τους και όχι κάποιου κρατικού λογοκριτή.Να προπαγανδίζουν για κάτι που δεν το βίωσαν και μάλλον δεν είχαν και την διάθεση να ερευνήσουν και να μάθουν τα πραγματικά γεγονότα ,γιατί όπως και τότε δεν τους άρεσε να ακούν την άλλη γνώμη.Να έχουν όλοι δικαίωμα στην παιδεία άσχετα αν η μορφή της μετεξελίχθηκε τόσο πολύ που λόγω και της κρίσης επιστρέφουμε προς τα πίσω.
     Το Πολυτεχνείο δημιούργησε τις προυποθέσεις για μια καλύτερη Ελλάδα που δυστυχώς δεν τις εκμεταλλευτήκαμε ώστε να χτίσουμε πάνω στην νίκη της δημοκρατίας.Αυτό όμως δεν απαξιώνει την μάχη που δόθηκε τότε, αλλά εμάς ατομικά και συλλογικά ως διαχειριστές των ιδανικών της.Διότι μπορεί να μην ανήκω στην γενιά του Πολυτεχνείου αλλά κληρονόμησα και γω την  διαχείριση της ιδέας της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης αλλά δεν μπόρεσα αυτήν την ελευθερία να την εντάξω σε ορισμενους κανόνες για το καλό του κοινωνικού συνόλου.